พ.ร.ก.ฉุกเฉินที่ออกมา ทำเศรษฐกิจติดเชื้อ!

•#เศรษฐกิจติดเชื้อ
น่าจะเรียบร้อยสำหรับ พ.ร.ก.ฉุกเฉินที่ออกมา ในขณะเดียวกันหนึ่งเดือนกว่ากับปัญหาปากท้องผู้คนกลับมองว่าสำคัญกว่าโควิดเสียแล้ว

ร้านค้าแถวท่าเรือปู่เจ้าฯที่อดีตมีคนแวะเวียนมามากมายวันนี้เงียบเหงาถึงขนาดแม่ค้าบ่นว่าต้องนอนขายกันเลยทีเดียว จากแต่เดิมคนเข้าร้านหนึ่งวันไม่ต่ำกว่าห้าสิบถึงร้อยรายได้แบบพออยู่ได้ก็ยังพอต่อเติมขยายร้านออกไป นั่นแค่ ‘#พออยู่ได้‘

วันนี้ไม่กล้าลงทุน จะลงของก็แค่พอเพื่อให้รู้ว่ายังขาย แต่เพื่อนข้างเคียงหลายราย ‘#ปิด‘ และหาช่องทางไปตายเอาดาบหน้าช่องทางอื่น บางรายปิดแบบเงียบๆชนิดว่าไม่น่าจะฟื้นเพราะทุนก็หาย กำไรไม่มี ซ้ำร้ายต้องควักกระเป๋าเพื่อไปประคองธุรกิจเล็กๆในมือ

ไม่มองร้านขนาดกลางหรือขนาดใหญ่บางรายต้องปรับแผนเดลิเวอรี่เพื่อให้พออยู่ได้ ส่วนบางรายทยอยปิดตามรายย่อยๆและค่อยๆ เลย์ออฟลูกจ้างออกวันละคนสองคน

สำหรับ พ.ร.ก.ฉุกเฉินพอเข้าใจในภาวะที่โควิดกำลังระบาด อาจมีผ่อนคลายบางกิจกรรม #แต่สำหรับร้านเล็กๆพวกนี้ยังไม่มีความชัดเจน

“ปลายเดือนจะต้องเสียค่าเช่า ไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าใช้จ่ายจิปาถะ ถึงรัฐบาลจะมีมาตรการลดค่าน้ำค่าไฟแต่สภาพแบบนี้ ยอมเลือกผ่อนปรนให้ค้าขายแล้วสร้างระยะห่างระหว่างลูกค้าออกไปบ้างซะยังดีกว่า” แม่ค้าร้านอาหารตามสั่งซึ่งครั้งหนึ่งเคยโด่งดังเพราะร้านเธอมีแทบทุกอย่าง อาหารทะเล อาหารป่า รวมไปถึงอาหารแบบบ้านๆกล่าว

“โควิดแต่ก่อนกลัวเดือนสองเดือนกลัวมากแบบทำอย่างไรก็ได้ให้มันหายไปเร็วๆ ปลายมีนาฯ (26 มีนาคม 2563) ประกาศ พ.ร.ก.ฉุกเฉินทีนี้ลูกค้าหายวันๆหนึ่งนับได้ 8 – 9คน วันไหนเกินสิบนี่ดีใจพอนานๆไปค่าใช้จ่ายเริ่มมา ฉันเริ่มรับไม่ไหว”

• #กระทบมากไหมครับ ? … เธอเบือนหน้าแบบเบื่อหน่ายก่อนลงมือทำอาหารต่อ…”คุณเป็นคนที่สามที่มาซื้อของ ของวันนี้ เหลือบมองเวลา ณ ตอนนั้นคือเกือบบ่ายสองโมง” นี่ร้านอาหารนะ ฝั่งโน้นพวกมอเตอร์ไซด์รับจ้างแต่ก่อนมาต่อแถวซื้อของที่ร้าน ตอนนี้ไม่มีซักคน ต้นเดือนยังหุงข้าวมากินกันเอง ยังมีแวะมาสั่งกับข้าวแบ่งกันกิน เดี๋ยวนี้ไม่ #รอเขามาแจก…

มองข้ามไปฝั่งวินมอเตอร์ไซด์ วันก่อนเทียวรับเทียวส่งผู้โดยสารอย่างไม่ขาดสาย ใกล้ๆเป็นตลาดติดกับท่าเรือข้ามฟากซึ่งเมื่อก่อนเคยขวักไขว่ไปด้วยผู้คน วันนี้เจอะเจอแต่พ่อค้าแม่ค้าจ้องมองหน้ากันไปมา ต่างกลืนไม่เข้า คายไม่ออก

• ถ้า พ.ร.ก.ฉุกเฉินยืดระยะเวลาออกไป เราจะพอไหวกันไหม ?

แม่ค้าคนเดิมกำลังห่อข้าวพร้อมถอนหายใจ… “#สักวันฉันคงไปขอทานขอข้าวเขากินเหมือนกันละมั้ง“

คำสั้นๆ แต่รู้ว่าความหมายมันรุนแรงเหลือเกิน #เศรษฐกิจติดเชื้อเสียแล้ว